غالباً وقتی حرف از خرمشهر به میان می آید، ناخودآگاه به یاد سوم خرداد 61 و سالروز آزادی اش می افتیم اما کمتر کسی است که به یاد بیاورد این شهر 19 ماه قبل از آزادی، در غروب غمبار چهارم آبان ماه 1359 به اشغال دشمن درآمده بود. روزی که هر ثانیه و دقیقه اش برای مدافعان خرمشهر و خصوصاً بچه های این شهر، مملو از بغض های فروخورده ای بود که همراه آفتاب کم رمق آبان ماهی، در میان امواج خروشان کارون غرق می شدند. شامگاه چهارم آبان ماه، صدای هلهله شادی دشمن در آن سوی شط، به وضوح شنیده می شد و دل رزمندگانی که در کوت شیخ موضع گرفته بودند خون می کرد. خرمشهر در پس 34 روز مقاومت جانانه سقوط کرده بود و آنطور که شهید دکتر مصطفی چمران بیان می دارد، آزادی خرمشهر به غرور جوانان ایرانی گره خورده بود.